Nog deze zomer moet het lukken. Dan heeft Paulina Slats (24) met haar zwarte cabriolet alle 419 plaatsen van Friesland aangedaan.

Melle Veltman

„Dit is no de definysje fan ‘wat binne wy moai fuort’”, zegt Paulina uit Mildam zodra we het Bildt binnenrijden. Op de Sédyk maken sommige schapen zich uit de poten, andere blijven dwars op de dijk liggen.

De reden van ons bezoek ligt op haar dashboardkastje: 419xFriesland van Peter Karstkarel. Zo goed als alle Friese dorpen, vlekken en steden staan hierin beschreven. En allemaal wil ze die bezocht hebben, zonder navigatiesysteem.

Liefde voor Friesland

Het begon ooit als een coronaproject, net als haar Peugeot 206cc trouwens. „Ik tocht, dy doch ik nei in healjier wer fuort as ik wer yn Grins studearje. Mar ik ha der noch gjin ôfskied fan nommen.”

Het ontspannende toeren met wind door de haren komt deels voort uit liefde voor Friesland. „Ik hâld superbot fan ‘e provinsje. Hoe mear je yn it bûtenlân komme, hoe mear je je Frysk fiele.” Hier zijn mensen nuchter, staan ze voor elkaar klaar en groeten ze, vertelt ze. „Op ‘e klaai wiuwe de minsken sels fanút de auto. Mar dat kin ek oan de auto lizze fansels.”

Plakkertjes en turfstreepjes

De dikke pil op het dashboardkastje, die ooit van haar beppe was, staat vol gekleurde plakkertjes en turfstreepjes. Na elke rit komen er weer een paar streepjes bij. „Ja, it is wol in hiele administraasje.”

Soms steekt het nauw. „Doe‘t ik nei Hallum west hie, betocht ik my achterôf: eins bin ik der lânsriden. Mar ik wie net ýn it doarp.” Later deed ze de klus nog eens over, maar dan goed. „Moatst foarkomme datst daliks 419 hân hast, en datst tinkst: mar éígentlik, Hallum...”

Twee andere keren bleek na een rit dat ze een dorp helemaal over het hoofd had gezien. „En dat is bêst kut. Hieslum en Lollum, miskien dat ik der aanst op ‘e werom-

reis efkes delgean.” Eigenlijk is ze van zichzelf helemaal niet zo gestructureerd, lacht ze. „Ik bin faak earder letter as betiid. Mar dit moat goed gebeure.”

Zo nu en dan gaat ze er speciaal voor op dorpentour, maar even vaak is het turven bijvangst. „As ik bygelyks mei freonen ôfpraat, gean ik faak earder fan hûs om noch wat doarpen mei te pakken.”

Grond is de basis

Soms onderbreekt ze haar verhaal. „O, wat moai!”, roept ze als we op de Foarryp bij Wijnaldum een tweetalig bordje voor jam/sjem tegenkomen.

Dan vertelt de masterstudent economische geografie wat over haar andere grote liefde: grond. „Grûn is de basis fan alles. Dat hjir ierappels groeie, dat je hjir keatse kinne, en yn Mildaam net, dat is grûn.” Na haar studie in Groningen, waar ze binnenkort voorzitter wordt van de Friese studentenvereniging Bernlef, wil ze graag werken in de haven van Rotterdam. „Mar as ik tritich bin, gean ik wer werom nei Fryslân.”

Geen fan van Achtkarspelen

Van alle Friese regio’s om doorheen te rijden, is Gaasterland haar favoriet. „De fariaasje yn de natuer, it gloaiende lânskip, de bosken by Riis: dat jout wol in ekstra fakânsjegefoel.” En de minst leuke plek waar ze geweest is? „Boelensloane, mar dat is sneu om te sizzen. Der is net folle histoarje en it strjitbyld is sûnder ferbân. Ik bin echt gjin fan fan Achtkarspelen.”

Ondertussen rijden we door Westhoek, Nieuwe Bildtdijk, Oude Bildtdijk en de andere onaangevinkte namen in het boek uit 2005. 410 plaatsen zitten erop, nog maar 9 te gaan.

Tandem op Terschelling

De meeste dorpen daarvan liggen op Terschelling. „Sa’n eilân, dat is wol in barriêre.” Gelukkig doet ze hier over twee weken met de kaatsvereniging van Mildam mee met een toernooi. „Ik ha al oankundige: ik wol dêr wol alle doarpen sjen.”

Haar Peugeot verruilt ze daar voor een tandem. Van West-Terschelling tot Oosterend: „Ik tink dat dat de lêste doarpen wurde.”

Nog even dus en dan heeft ze alle 419 plaatsen gehad. En dan? „Dan gean ik dat fieren mei in hiel soad bier en Juttersbloed op Skylge. Of hast bettere ideeën?”

Bron: Leeuwarder Courant