Jetze Roskam zit vanwege de coronacrisis nog altijd vast in Amman, de hoofdstad van Jordanië. Een maand alweer. Mentaal is het zwaar. Maar er is hoop.

Robert Jan Speerstra

Twee weken geleden vertelde de 28-jarige Roskam, die opgroeide in Sint Annaparochie en sinds zeven jaar Leeuwarden als thuisbasis heeft, in de LC hoe graag hij reist. Als het maar even kan, gaat hij op pad. In Amman, waar hij een (beschimmelde) kamer huurt, viel hem op dat de inwoners iedere avond applaudisseren voor het leger, mailde Roskam. En hij vertelde over sigaretten die worden verbannen, omdat die zouden bijdragen aan het oplopen van corona. "En zelf rook ik", schreef hij. Zijn ondertoon was vrolijk.

Inmiddels zijn we twee weken verder en is het lachen hem goeddeels vergaan. "Mentaal gaat het minder", mailt Roskam nu. "Ik heb een paar moeilijke dagen gehad. De dagen duren te lang en er is geen zekerheid." Hierbij wil hij wel een kanttekening plaatsen: "Er zijn mensen met grotere ellende. Ik zit hier op zich heel veilig."

Maar toch. Het knaagt. Zijn situatie wordt penibeler. Sinds een paar dagen is Roskam illegaal in het land. "Er is geen mogelijkheid om mijn visum te verlengen. De gevolgen zijn 2 euro boete per dag dat ik langer blijf."

Het boetebedrag stelt niet heel veel voor, maar het aanvragen van visa voor andere landen wordt in de toekomst een stuk lastiger met zo’n boete op zak, weet Roskam. "De Nederlandse ambassade heeft hiervoor al een brief naar de overheid gestuurd."

Waarschijnlijk moet hij de boete betalen op het vliegveld of bij de grens, als hij Jordanië verlaat. Maar wanneer is dat? Commerciële vluchten gaan voorlopig niet, is hem verteld. Of toch? Gisteren aan het einde van de dag kaartte ambassadepersoneel ineens de mogelijkheid aan om mee te gaan op een Duitse vlucht, mogelijk maandag al. "Nog even afwachten, maar er is hoop!"

Eerst komt er weer een volledige lockdown aan. Morgen begint deze, en hij duurt 62 uur. "Je mag dan geen stap buiten zetten. Dat heb ik deze maand nu al zeven dagen gehad. De regering heeft aangegeven dat alles hier pas normaal wordt als er veertien dagen lang nul coronapatiënten bij komen. Pfff."

Het is vervelend dat er geen 100 procent duidelijkheid is, gaat Roskam verder. "Ik heb steeds hoop dat het snel over is en dan komt er weer nieuws over verlengingen. Het enige wat ik bij me heb, is een backpack . Ik ben half februari vertrokken om een paar maanden door het Midden-Oosten en Afrika te reizen. Mijn huis en baan had ik opgezegd. Probleem is dat ik mijzelf hier nu niet kan vermaken. De dagen duren lang en er is geen ritme. Soms word ik wakker en heb ik al geen zin meer in de dag. Geen zin om mijn bed uit te komen. De onduidelijkheid maakt me soms gek."