Vaders die hun zonen trainen zijn er volop. Maar een trainer met vier (!) broers in de selectie? Dat vraagt om een bezoek aan vijfdeklasser Ouwe Syl.

Sander de Vries

Voorafgaand aan de eerste training van dit seizoen verzamelde de selectie van Ouwe Syl zich in de kantine. Jelmer Helfferich (29) sprak de groep toe. Ouwe Syl was een paar weken eerder gedegradeerd naar de vijfde klasse. Promotie moest, zo vertelde de nieuwe trainer, het doel zijn. Als voetballer van het eerste elftal moest je toch ambitie hebben?

"Tsja”, zegt Helfferich. "En toen was daar grote broer Thomas, die me eventjes onderbrak.”

Eigenlijk was Thomas Helfferich voornemens te zwijgen tijdens de vuurdoop van zijn jongere broer. Laat staat dat hij ‘m mogelijk in verlegenheid wilde brengen. Maar aan de andere kant, redeneerde de ervaren kracht van Ouwe Syl, bij elke andere trainer had hij nu zijn mond opengetrokken. Waarom zou hij zich dan deze keer wél stilhouden?

We zijn niet voor niets gedegradeerd, sprak Thomas Helfferich. "We zijn een kleine vereniging en twee belangrijke spelers zijn deze zomer vertrokken. We kunnen wel mooie doelstellingen hebben, maar ik vind dat we realistisch moeten zijn. Laten we nou eerst een paar wedstrijden voetballen. En als we ongeveer weten hoe sterk onze tegenstanders zijn, dan zien we wel verder.”

Een korte stilte volgde. Verrek, dacht de trainer. Hij geloofde en gelooft dat Ouwe Syl dit seizoen bovenin kan meedraaien, maar hier had zijn broer een punt.

Het was, zeggen ze vijf weken later, een mooi moment. Oké, Jelmer Helfferich is binnen een paar weken van voetballer de trainer geworden. En ja, hij heeft ook nog eens vier broers in de selectie. Maar wat de eerste teambespreking onomwonden duidelijk maakte: dat is geen reden om krampachtig op elkaar te reageren.

Een bijzonder verhaal is het natuurlijk wel, de vijf broers van Ouwe Syl. Thomas (32) en Tiemen (26) zijn al jarenlang vertrouwde gezichten in het vlaggenschip van de dorpsvereniging. Ze worden sinds een paar seizoenen geflankeerd door Matthijs (18). De jongste van het stel, de 16-jarige Ruben, heeft voor het eerst een volledige voorbereiding meegedraaid.

Knieblessures

Jelmer Helfferich voetbalde jarenlang in het eerste elftal, een uitstapje bij Leeuwarder Zwaluwen uitgezonderd. Hij was ook bestuurslid en jeugdtrainer bij Ouwe Syl. Hij liep tweemaal een zware knieblessure op, waarvan hij nooit volledig herstelde. Helfferich

sukkelde van de ene naar de andere kwetsuur. Zijn verhaal van de voorbije seizoenen laat zich samenvatten in drie woorden: revalideren en herstellen. "Ik viel vorig seizoen nog een paar keer in, maar kon steeds maximaal een halfuur meedoen.”

Nadat hij deze zomer stopte met voetballen, besloot Jelmer Helfferich zijn club te helpen in de zoektocht naar een nieuwe trainer. Noodgedwongen, want hij nam de taak over van een clublid dat vanwege privézaken was verhinderd. De reacties op de uitgezette vacature waren alleen niet bepaald overweldigend. Ouwe Syl kreeg één sollicitatiebrief. "José Mourinho komt niet naar Ouwe Syl”, erkent Thomas Helfferich. Hij was een van de spelers die bij het sollicitatiegesprek met de enige kandidaat zat. "Maar die trainer paste, vonden we, niet bij onze groep.”

Ouwe Syl was zodoende stuurloos en de voorbereiding naderde met rasse schreden, waarop Thomas Helfferich een mogelijke oplossing bedacht. Zijn broer Jelmer is een clubman, heeft een trainersdiploma én tijd om te trainen. Had Ouwe Syl de trainer misschien al in huis? "Toen Jelmer aangaf dat hij dit zag zitten, mits er voldoende draagvlak was in de spelersgroep, ben ik uit de sollicitatieprocedure gestapt. Ik wilde niet over zijn aanstelling beslissen.”

Niet veel later was Jelmer Helfferich trainer van Ouwe Syl. Hij vond zijn eerste oefensessies spannend. "Ik moest natuurlijk wennen aan mijn nieuwe rol. Maar we zijn nu een paar weken onderweg. Het onwennige gevoel is grotendeels verdwenen.”

Harde keuzes

Helfferich hoefde bovendien nog geen harde keuzes te maken. In de voorbereiding kreeg iedereen speeltijd. Ouwe Syl was bovendien nog niet op oorlogssterkte. Met een smalle selectie werd weliswaar met 3-0 gewonnen van Lions ’66 en met 6-2 van Wykels Hallum. Maar Veenwouden was met 8-0 te sterk, nadat bij Ouwe Syl een aantal spelers ontbrak. Redenen? Aardappelrooien, een tweetal spelers dat in Engeland zat voor een autocross, waterpolo, werkverplichtingen en een hamstringblessure.

Maar hoe gaat het als Helfferich straks een complete spelersgroep heeft? Concreet: als hij moet kiezen tussen zijn broers of anderen? Het is een vraag die hij zichzelf ook heeft gesteld, al ruim voor zijn aanstelling als trainer. "Thomas, Tiemen en Matthijs waren vorig seizoen al basisspeler. Dat is, denk ik, een voordeel. Los daarvan, en dat heb ik ook tegen iedereen gezegd, maak ik mijn keuzes zuiver. Ik heb vier broers in deze selectie, dat is nu eenmaal zo, maar ze spelen alleen als ik ze beter vind dan hun concurrent. Als ik gekke acties uithaal om maar zo vaak mogelijk Helfferich op het wedstrijdformulier te zetten, dan wordt het ingewikkeld. Maar in de eerste plaats voor mezelf.”

Voor de meeste amateurtrainers zit het werk erop na de trainingen en wedstrijden. Hoe anders is dat bij de familie Helfferich, waar geregeld aan de eettafel wordt voorbeschouwd en teruggeblikt. Komt nog bij: heit Johan Helfferich mag ook graag over het spelletje praten. Hij was zeven seizoenen trainer van Ouwe Syl 1. Wat hij van deze situatie vindt? "Zijn jongens zijn allemaal bij het eerste elftal betrokken”, zegt Thomas Helfferich. "Hij vindt dat geweldig.”

Bron: Leeuwarder Courant