De korte ferhalen fan Maarten Biesheuvel binne om te janken soa mooi: kranksinnig, onweerstaanber grappig en geregeld skrinig. Soa intimiderend goed ok dat je de aigen pin in tweeën breke wille en in dut goddelik skiinsel je aigen eerdse pogings ferfloeke.’

Gerard de Jong

‘Waarom schrijven mensen verhalen, gedichten en romans? Waarom maken ze schilderijen, beeldhouwwerken, muziekstukken? Ik denk omdat ze het niet kunnen laten, ze zingen als een vogeltje. Ze zijn eigenlijk ziek, ze willen de Schepper evenaren’. (Job Leiba, 1774-1805)

Had ‘t eerder kinnen? Sonder twifel. Kammeraat Hendrik had al langer as ‘n sindeling op mij inpraat, maar bekering laat him niet ôfdwinge. Maar nou is ‘t soa feer: ik hew ‘n Maarten Biesheuvel-obsessy.

‘t Hekken is fan de dam

Ik had wel ‘s wat lezen, maar nou’t een of ândere omkoal syn bundels bij Van der Velde dumpt had en ik se hest fergeefs metnimme kon, is ‘t hekken fan de dam. De korte ferhalen binne om te janken soa mooi: kranksinnig, onweerstaanber grappig en geregeld

skrinig. Soa intimiderend goed ok dat je de aigen pin in tweeën breke wille en in dut goddelik skiinsel je aigen eerdse pogings ferfloeke.

Je hoeve maar ‘n paar ferhalen te lezen om te weten dat hij bovenstaand motto niet foor niks anhaalt. Neffens Biesheuvel waar ‘skrive ‘n gave fan God, en kranksinnighyd al helendal’. En wat wille je dan? De skepper na de kroan steke, as ‘n met ‘n pin wapende Ikarus d’r op ôfflige - en dan je fleugels ferbrâne en je ferstand ferlieze. As ongelovige nim ik dat sonder meer an fan een die’t ooit in de isoleersel fan ‘t gesticht sitten het, dinkend dat hij Jezus Kristus waar.

‘Werom ik skriif? Om dêr achter te kommen’

Bútten ‘t kafee der’t wij dut bepraatten stonnen twee jongkirls in aigentiidse kleren, elk an ‘n kant fan ‘t reklamebôrd met ‘t blije boadskip d’r op. Ik hew even ‘n praatsy maakt. Se hewwe in die tien menútten nul keer ‘t woord God brúkt. Ik weet niet at hur dat minne Jehova’s maakt; ‘t maakte ‘t onderhoud al angenamer.

Ik socht de ‘Job Leiba’ fan ‘t motto op: niet te finen, 't blykt 'n harsensskim fan Biesheuvel, ‘n ferlingstik fan himsels. At ‘t nou om skriven gaat of kûnst make, om wat foor skepping dan ok, wij kwammen maar tot een konklúzzy (en omdat wij de bron fan ‘t sitaat niet meer achterhale konnen hewwe wij tot nader order besloaten dat ‘t ‘n harsensskim fan Hendrik is): ‘Werom ik skriif? Om dêr achter te kommen.’