't Blyft 't allermooiste fan sjoernalist weze: de spontane inkikys in nanders huus of siel. Tot fier dagen eerder had ik nag nooit hoord fan de frou die't nou krudethee foor mij an 't setten is.
Gerard de Jong
Fier dagen kin genog weze foor 'n besondere ferstandhouwing. De blik die't wij wissele at wij foor 't eerst tunover nander sitte befestigt dat. Ik bin heel wat te weten kommen over hur, omdat sij mij heel wat toefertroud het, in 'n brief die't se na de Bildtse Post stuurde.
Ses jaar leden ontfluchtte se met hur geliefde 't 'ferharde westen'. De baide frôly kwammen op Ouwe-Syl te weunen. Hur fryndin waar aktyf in 't lokale fereningsleven, waar 't lyntsy na búttenen. Sij bleef liever binnen, leze of gedichten skrive.
Of dos d'rút, maar dan alleen, naar 't Wad. Om der tussen de skapekeutels op de seedyk te sitten. De wyn te foelen, der wer't je toegelyk klain en groat binne. Dan maakt se 'n praatsy met 'n skapeboer. At hij de fyts bij de oprel staan siet, steekt hij even an. Dan hewwe se 't over 't weer, over God, over de skapen.Op 'n offen in septimber worde hur fryndin niet goed. Twee weken later waar se fersturven. Se ston d'r alleen foor, 't lyntsy na búttenen waar deurknipt. Maar de búttenwereld richtte him op en kwam bij hur binnen: de mînsen toane soa-feul belangstelling dat 't hur overrompeld het. Se bringe sop, helpe met 't útlaten fan de hondsys, frage hoe't 't gaat, nimme de tiid. Se foelt hur droegen deur de gemeenskap. 'Ik ben zo dankbaar dat het grootste verlies wat mij kon overkomen, mij hier overkwam en nergens anders.'
De búttenwereld richtte him op |
De dankberhyd loopt over de rând fan hur hart; 't mot d'r út. Dus skreef se 'n instuurd stik foor de eerstfolgende krant. 'n Dankwoord an de mînsen die't d'r foor hur binne nou't se dat 't hardst norig het. 'Het is zo'n bijzondere gemeenschap die jullie op het Bildt hebben.' 'Die't wíj hier hewwe,' ferbeter ik hur, wizend op ôns baide. Se glimlacht ferlegen: 'Dat durf ik nog niet hardop te zeggen.'
'Ni, derom sêg ik 't.'
