(Soa wort wel said, al is gyn dâg as 'n ândere dâg. 't Suggereert dat, 1) 'alle ândere dagen' dagen binne werop d'r niks búttengewoans gebeurt; dat ’t gros fan de tiid ’n grize dagensmurry is, sonder begin of eand, en 2) dat d’r inkeld bij útsondering wat útsonderliks gebeurt. Baide dur ik te bestriden. Elke dâg gebeurt d’r wat besonders, wat bútten-‘t-gewoane. De paradoks is dat, at je ’t soa besien, elke dâg as alle ândere dagen is, want unyk, maar dat wort niet met ’t sechy bedoeld.)

Gerard de Jong

Ik waar al ’n paar dagen best ferkouwen weest en had ’t smoor in. Kop fol snot, spliterige neusgatten. ‘t Werk bleef lêgen, ik most ôfspraken ôfsêge. Ferkouwen in ’n

natregende novimber of befrorene febrewary? Fooruit. Maar ik kin ’t moeilik met maai rime.

At je min binne foelt alles wat je doen as ’t ôffinken fan ’n lissy. Omdat wat je doen nou een keer mot. Fan jesels of fan ’n ânder. Maar die dâg gong ’t wat beter. Je wete ’t drekt at je fan ‘t bêd ôf rúggele. Je binne d’r nag niet maar foele de kânsen keren. De dingen binne gyn ‘taken’ meer; je staan d’r ok niet bij stil. Niet soa’t je doen souwen at je de pest of ’n firus nag in je liif om te razen hadden.

Koffy. Krantleze. De fijf-ballen-sudoku in Trouw make (ik liig mysels graag foor deur te dinken dat hoe rapper ik ‘m oplos, hoe beter ’t met mij gaat. At ’t twee bakkys koffy duurt fâl ik like maklik fan dat geloof ôf.) Boadskiplope. De klimop bij de muur fortplokke. Ik lâs Annie Ernaux’s ‘De Jaren’ út en ferwonderde mij (’t sou niet werke mâge dat boek, niet soa; maar ferdomme, wat werkt ‘t), ik sâg nag wat fan de Giro d’Italia, fulde de moteroaly bij, ’n jongetsy út de buurt fytste singend foorbij.

Elke bezighyd of gebeurtenis as ’n steen in ’n hele trits stapstenen; ‘t leven ’t water dat d’r omhine spoelt. ’t Waar ’n dâg as alle ândere dagen.