't Mot presys op 't momint weest hewwe doe't ik – met om mij hine femily en frynden in de saal fan 't Graauwe Paard op Ouwe-Syl – de pin op pepier sette. Myn boek waar krekt presinteerd, mînsen kochten ’t en kwammen bij mij del met mooie woorden en filesitasys. ’n Wêrmer bad as die overdâg kin ik mij hest niet heuge.

Gerard de Jong

Ut Swolle waar de fryndegroep presint, die’t ik fan 25 jaar leden op de skoal foor sjoernalistyk kin. Se waren d’r allegaar, op een na. Hij emigreerde in koronatiid na wêrmere oorden. Myn kammeraten kochten ok foor him ’n boek en froegen mij om ’n krabbel, om d’r wat foor him in te skriven.

Met de pin op ’t pepier fan ’t tweede bladsy fan ’t boek skreef ik him, met ’n ferwizing na de titel fan myn boek: ‘Op ’n leven blau fan dagen!’ ’n Dâg later hoorde ik dat dat ongefeer ’t momint weest hewwe mot dat de dagen fan die kammeraat niet blau, niet

griis, maar inkt-swart worden. Bij ’t sporten waar syn hait (73) aldernaarst op syn nek fâlen. Myn kammeraat floog hally-trawally werom na Nederland. Na fijf dagen in koma bleek dat hij der niet meer út komme sou. Sonder dat se nag ’n woord wissele konnen, fersturf hij.

De útfaart waar ôflopene woensdeg, in ’n strandpaviljoen an de kust fan Súd-Holland. ’t Dorp an see waar ’n leven lang syn thús weest. Hij waar kûnstdosint weest en skilderde ’n prot nou’t hij met pinsjoen waar. ’n Prot fan syn werken stonnen opsteld in ’t paviljoen, der’t hij in ’n ongedwongen maar onwerklike bijeenkomst herdocht worde.

In ’n rúmte die’t útsicht boad op see, over de dúnnen hine, ston de kist opsteld foor ’n leste ôfskaid, foordat hij op ’t hôf brocht worre sou. Naast de kist, op ’n skildersezel, ston syn leste werk. ’t Waar ’n seesicht. ’t Bovenste part waar skilderd en klaar; ’n roezige, draigende lucht optrokken út blau, licht- en donkergriis. ’t Midden en ’t ônderste part had hij inkeld met potload intekend. Ruge maar presise lyntsys die’t de kontoeren fan de húzzedakken en de straatsys sketse. Lyntsys die’t nou doadlope, die’t fergeefs wachte om beskilderd te worren. ’t Werk sil niet ôfmaakt worre.