Ik hew Bildtse kútten: kútten die't niet wonnen binne om 'n prot te klimmen. De treden bij de seedyk op, dat is de groatste klim die't je op 't Bildt bedinke kinne. Dos hou ik fan bergen, fan klimmen. Utsicht geeft lucht, skept rúmte. 't Relatifeert ôns daaglikse aksys en hannelen op 't flakke der ônder. 't Is 'n bitsy soa't je naar 'n amelnêst kike, hest fertederd: 'Och, kyk 's hoe drok die klaine besys 't hewwe.'

Gerard de Jong

Wij folgden 'n útpylde roete die't ôns over de Archemerberg (77,9 meter) brocht. Netuur in Nederland: t staat fol informasybôrden, pylken en keurig skaiden pâden foor fytsers, rútters en die't koiere wil. Anharkte Hollânse kneuterighyd? Soalang at de kâns dat ik sonder die pylkys hopeloas ferdwale sou niet nul is, sille jim mij nergens over hore.

Doe't wij de top beraikt hadden, 't útsicht in ôns opnammen en 'n krintepoffy met nagelkees atten, worde de magy ferstoord. 'n Hondsy skoat blaffend op 'n oud stel ôf. De frou ferstiifde, de man maakte met syn rechterbeen 'n skop-achtige beweging ('n skop kin ik 't deur 't gebrek an elke form fan koördinasy niet noeme).

De baas fan de hônd roerde him. Hij had 'n witte plaister op 't foorhoofd, nooit 'n goed teken: "Als je nog één keer schopt trap ik je vierkant het ziekenhuis in!" Sonder fan 't útsicht te genieten sette 't stel fortendaliks de ôfdaling weer in.

"Twee dingen moet je bij mij niet doen: je komt níet aan mijn kinderen, en je komt níet aan mijn hond", saai de man tun syn fryndin. 't Sil 'n nije fryndin weest hewwe. At je al jaren bijnander binne hoeve je dat niet meer út te lêgen, likent mij.

Plaisterman praatte nag wat tun syn nije fryndin en lynde onderwilens syn hôndsy an. Dat waar foor mij 'n skuldbekintenis. 't Springerige hondsy had fansels al eerder an de lyn motten. Ok in de netuur? Ja, ok in de netuur. Want ok in de netuur hier stikt 't fan de mînsen.

Doe't wij weer ônder waren, sâg ik nag even achterom na de top fan de Archemerberg, hest fertederd: "Och, kyk 's hoe drok die mînsen hur altyd make."