Minnertsga, 2 juni 2020    

Heldenonthaal in Minnertsga

Chris Wassenaar in 2001 voor het eerst de Bondspartij: 'De minsken wiene n útsinnich, de ûntlading enoarm. Ast sokt foar de eerste keer belibbest, is dat wol hiel bysûnder.' Foto: Niles de Vries

Chris Wassenaar (47) won de Bondspartij op pinkstermaandag in zijn rijke kaatscarrière liefst zeven keer. De Reus van Minnertsga is er hartstikke trots op. Hij blikt terug. "Oeral hongen de flaggen út.”

Anne Roel van der Meer

Nu oudste dochter Anke (15) toch binnen is, kan ze net zo goed even wat doen, vindt Chris Wassenaar. "Hé Anke, sjochst noch even by de gehakballen?!”, roept de oud-topkaatser. Hij zit op een comfortabele bank in de tuin. Die grenst aan de Griene Dyk, ooit een zeewerende dijk.

Gehaktballen lusten Anke, Siete (11) en Marte (8) wel. Groente valt minder in de smaak bij de drie kinderen van Chris en zijn vrouw Eelkje Fopma. "In drama bytiden”, zegt hij. "Ik snap it net. Eelkje en ik binne gjin sjef-koks, mar it iten dat we klearmeitsje is noait fiis. Giest der echt net dea oan. De bern soenen alle dagen wol snacke wolle. Mar wy ha gjin patatmasine. Oars begjinst jûns ek te snaaien. Dat moat mar net.”

Hij is net mooi op gewicht: 118 kilo. Op z’n zwaarst was de 2,10 meter lange Wassenaar 135 kilo. Dat was in 2009, een jaar nadat hij afzwaaide als hoofdklasser. Hij fiets en tennist tegenwoordig om gezond en fit te blijven. En hij geeft trainingen aan jeugdleden van kaatsvereniging Minnertsga, onder wie zijn jongste dochter Marte.

Zoon Siete, net als zijn heit supporter van Cambuur, kaatst ook. En Anke zit bij de jeugd van kaatsteam Puur Passie. ,,Ik fyn it moai dat se it alle trije leuk fine.” Vanzelfsprekend is dat niet. ,,Safolle keatsende jeugd is der net.”

Dan springt Tommy op de bank, een zwart katje. ,,Ik bin net sa gek fan katten, mar we hienen in mûzefanger noadich”, zegt Wassenaar. ,,Dus ik ha sein: dan moatte we dochs mar sa’n ding ha. Hy wennet yn it hokje, mei ús hûn Imke. It giet knap tegearre.”

Normaal gesproken zou Wassenaar gisteren als toeschouwer bij de Bondspartij aanwezig zijn geweest. Maar It Sjûkelân bleef leeg. Het was een wonderlijk stille pinkstermaandag voor kaatsliefhebbers.

Die Bondspartij kan prachtig zijn. Als iemand dat weet, dan is het Chris Wassenaar wel. Hij won de belangrijkste afdelingswedstrijd van het jaar tussen 2001 en 2015 liefst zeven keer met Minnertsga.

Terugkijkend moet hij juist ook denken aan al die edities in de jaren negentig dat Minnertsga weliswaar kanshebber was, maar op de een of andere manier nooit won. "De druk wie te heech, wy woenen te graach. Der wie altyd wol in omloop by dat we minder wienen. En dan giest der gewoan ôf.”

Juist daarom was die eerste overwinning in 2001 zo enorm bijzonder. Chris Wassenaar, zijn broertje Jacob en Klaas Anne Terpstra vormden een "slutend partoer” en kregen na hun triomf niets minder dan een heldenont-haal in eigen dorp. Minnertsga had lang gesnakt naar groots kaatssucces.

"It wie echt fantastysk. Elkenien op it doarp libbe mei, der wienen hûnderten minsken út Minnertsgea yn Frjentsjer oanwêzich. Doe’t we nei de oerwinning werom kamen, gienen we op de koets troch it doarp. Oeral hongen de flaggen út. De minsken wienen útsinnich, de úntlading enoarm. We hienen in grut feest yn doarpshûs De Boppeslach. Ast soks foar de earste kear belibbest, is dat wol hiel bysûnder.”

Met die eerste overwinning stapte Minnertsga een drempel over. De zege voelde als een bevrijding. De druk was er voortaan af, het heilige moeten bij de roodgele brigade voortaan verdwenen. "En dat ik mei myn broerke wûn, makke it fansels nochris ekstra bysûnder.”

Dat hij ooit de Bondspartij op zijn naam zou schrijven, laat staan zevenmaal, had de nummer zes van het kaatsklassement aller tijden en drievoudig PC-winnaar (tweemaal koning) nooit kunnen bedenken toen hij een jaar of zestien was.

Op die leeftijd, toen Chris Wassenaar was aangesloten bij de Christelijke Friese Kaatsbond (de CFK die in 1994 fuseerde met de KNKB), ging hij echt een beetje te trainen op zijn opgooi en zijn aanloop. Toen pas begon de opslag waardoor hij later tot grote hoogten zou stijgen zich echt te ontwikkelen. "Dêrfoar wie myn opslach eins niks wurdich.”

Wassenaar, een laatbloeier, ontdekte het ‘bûtsen’, waarbij de arm tijdens het opslaan de heup nog even raakt voordat de bal een zwieper krijgt. Hoe meer hij oefende, hoe minder ‘ritich’ hij werd en hoe harder de kanonskogels richting perk gingen. Hij raakte de bal tijdens de opslag vaak twee keer: op zijn hand en vervolgens op zijn vinger. "Sjoch”, zegt om het bewijs te leveren. Hij wijst op een gelig eeltvlekje. "Dat ha’k der oan oerhâlden.”

De overwinning op de Bondspartij van 2005 was misschien wel de meest indrukwekkende van allemaal. Niet voor het neutrale publiek, dat die dag enigszins klaagde over een gebrek aan spanning. Maar wel voor de broers Wassenaar en Cornelis Terpstra. In de zeven omlopen die ze die dag in actie kwamen, kregen ze in totaal slechts zes eersten tegen. Hun overmacht was enorm.

"Dat wie myn bêste jier as keatser”, weet Wassenaar. Hij pakte liefst 80 punten voor het klassement. Als opslager en achterinse was hij niet te houden. Een jaar later, toen hij dus opnieuw de beste was met Minnertsga, stond in deze krant: ‘Over tien, twintig, misschien vijftig jaar zal de kaatssport de periode rond de eeuwwisseling aanmerken als de periode ‘Chris Wassenaar’.’

Hij raakte de bal tijdens de opslag
vaak twee keer: op zijn hand en
vervolgens op zijn vinger.

Een prachtige tijd was het, maar door de komst van Anke veranderde er wel wat. "Ik wie hiele wykeinen fuort, gie twa kear yn de wike te trainen en fûn it hartstikke moai. Mar foar Eelkje en Anke wie der fansels net in sek oan dat ik altyd keatse moast. Ik wist wol dat der mear is as keatsen. Ik woe it allinnich net te gau opjaan.”

In 2007 dacht hij er voor het eerst aan om te stoppen als hoofdklasse-kaatser. "Doe seinen in soad minsken dat ik dat net dwaan moast, want ik koe noch de top tsien fan it ivige klassemint helje. Se seinen: do krijst der spyt fan ast ophâldst. Ik tink net dat ik dat krigen hie, mar ik bin achterôf wol bliid dat ik noch in jier trochgien bin.”

Bij zijn afscheid in 2008, hoewel niet zijn beste jaar, won hij voor de zesde keer in zijn loopbaan het jaarklassement. In de seizoenen erna viel hij soms in. En Wassenaar kroonde zich met Hylke Bruinsma en Hendrik Kootstra nog drie keer tot beste partuur op de Bondspartij. "De lêste jierren die ik net alles mear. Ik moast mysels sparje om it lang folhâlde te kinnen.”

Vorig jaar rondde Wassenaar in Groningen een opleiding tot technisch specialist af. Hij mag nu als automonteur ook vrachtwagens APK-keuren. De Minnertsgaster zat in de klas met jongemannen van of 23, 24 jaar. "‘Je wordt bijna 50’, rôpen se”, zegt hij, terwijl Marte bij hem op schoot gaat zitten. "Dat wie wol in bytsje konfrontearjend. No ja, it duorret noch eefkes. Ik bin no 47. Mar it giet wol hurd, seker sûnt ik bern ha. Oan de oare kant: ik fiel my noch jong. Sa is’t ek.”

Bron: Leeuwarder Courant