Zeven jaar lang onderweg geweest en afgelopen weekend gepresenteerd in de Vlindertuin in Oudebildtzijl: de cd Keel met Bildtstalige covers van J.J. Cale door singer-songwriter Jan de Vries. 'Ik fyn d'r niks an om een op een wat na te speulen.'

Abe de Vries

'Sanger-fersyskriver' noemt Jan de Vries (58) zichzelf. Dat 'fersyskriver' maakt hem kleiner dan hij is - en hij is al geen lange gestalte. Schijn bedriegt: De Vries was de fase van de 'liedjes' al voorbij op z'n eerste solo-cd Sieleroersels (2013). De afgelopen jaren blijkt hij zelfs niet te hebben geschroomd om americana-icoon J.J. Cale te vertalen en te verklanken. Gewoon, thuis in z'n kleine, goed geoutilleerde zolderkamerstudio in Oudebildtzijl.

Daar bespeelt hij onder meer de akoestische gitaar, elektrische gitaar, dobro, mandoline, accordeon, mondharmonica en een grote Apple-computer. Allemaal gegroeid uit de blokfluitlessen van meneer Norbruis in het gebouwtje dat vroeger in Sint Jacobiparochie achter de Groate Kerk stond. De Vries: "Derna bin ik na de mezykskoal in St.-Anne gaan. Der most ik etudes speule, doe waar de lol d'rôf. Mar dat durde ik niet teun ôns hait-en-die te sêgen, want die hadden 'n orgel foor mij kocht. Fan myn seuventynde tot myn 21e hew ik doe niks meer an mezyk deen."

Een mondharmonica bracht uitkomst en van het een kwam het ander. Jarenlang speelde De Vries in de Bildtse band The Feetwarmers, die na de manifestatie Simmer 2000 de overstap maakte van Engelstalige op Bildtstalige nummers. Dat was toen - The Feetwarmers staan inmiddels op non-actief en Jan de Vries is dé Bildtse troubadour geworden. Ook te boeken voor optredens aan huis.

Al eind 2014 kwam J.J. Cale voor hem als coverproject in beeld, toen een buurman uit het dorp een tribute in cultureel centrum de Aerden Plaats wilde organiseren en hij zich de eerste acht Cale-nummers eigen maakte. Met de muziek was hij opgegroeid, wie is dat trouwens niet. Al vaak had hij geprobeerd om met z'n mondharmonica de typische laid back sound van Cale naar z'n hand te zetten.

Let wel: niet te kopiëren. "Ik fyn d'r niks an om een op een wat na te speulen", zegt De Vries. "De groatste oorsaak sil wel loaiens weze, maar 't is feul mooier om aigen fersys te maken, met Bildtse oversettings. In 't Bildts wort 't drekt persoanlik, dat is in 't begin arig spannend om der met na búttenen te treden." De combinatie van professionele muziek met de lokale taal bleek meteen aan te slaan, niet alleen op het Bildt maar ook erbuiten en op Omrop Fryslân.

Niettemin blijven live optredens lastig voor iemand die zichzelf omschrijft als een "fan neture niet soa'n dryst persoan". Altijd die angst voor missers. "Je kinne maar 70 persint fan wat je thús kinne." Verder vindt hij zichzelf ook nog eens muzikaal niet buitengemeen productief. Er is meer dan muziek: het gezin, het eigen reclameburo en het Voedselbos-project in Oudebildtzijl waarvan hij de aanjager is. "Wij gaan niet goed met de wereld om. Wat kist as individú doen? Werom na de kern, ôns eten lokaal produsere."

Lokaal, eigenhandig en eigenzinnig. Het zijn steekwoorden die ook bij zijn muziek passen. Om die muziek te bedenken heeft hij het nodig om alleen te zijn en de tijd te nemen. Met zelfspot: "Froeger skreef ik de meeste nummers at ik syk thús waar." Muziek moet iets teweegbrengen, bij jezelf en bij anderen, maar hoe doe je dat? Goede teksten schrijven neemt nog de meeste tijd. Teksten over enigszins zonderlinge figuren, romantische verlangens of relaties die mislopen. "Mooie nummers ontstaan uit sorgen", zegt hij.

En dat is bij J.J. Cale precies zo. After midnight wordt bij Jan de Vries: 'Na middernacht / dan lykt alles pais en free / mar d'r is praat en achterdocht / wij geve ôns bloat niet om 'e nocht / wij fine út wer't it allegaar om draait.' En Don't cry sister cry wordt in heerlijk Bildts: 'Gúl niet maisy, gúl niet / môrnoffen is 't weer over.'