Bewoners en medewerkers van zorgcentra beleven roerige tijden. De Leeuwarder Courant volgt lief en leed in zorgcentrum Beuckelaer in Sint Annaparochie. Vandaag aflevering 12 (slot).

André Horjus

De bak met oud-papier, onder het bureau van Atje Tadema-Postma (65) zit boordevol. Alles moet opgeruimd worden nu de directeur, tevens bestuursvoorzitter, na dertig jaar afzwaait. Ze neemt niks mee naar huis. Niet de mooie foto van schapen in de sneeuw, door Atje ooit uit een afgedankte collectie van de woningstichting geplukt.

Ook niet de klassieke stoel met fleurige, door een bewoner geborduurde bekleding. Zelfs de oranjebruine retroprullenbak van Brabantia blijft van het zorgcentrum. Misschien kan Atje's opvolgster, Ageeth Visser (61) er nog wat mee. "Ik hew hier gyn aigendommen", zegt Atje. "Niks."

Dan lag er nog een heel oud brilletje in de bovenste la van het bureau. Ooit eigendom van oud-bewoonster Tryntsje Rienks of zoiets. Dat had Atje er maar uit gevist. Het lag er al toen zij in Beuckelaer begon. Waarom is nog steeds een raadsel.

Atje vermoedt dat het in het 61-jarig bestaan van Beuckelaer van directeur op directeur is overgegaan en dus liet zij het ook maar gewoon liggen. "Maar wat mot myn opfolgster d'r met? Ik loof niet dat dat waarde het foor de funksjonaliteit fan Ageeth. Dy het ok geen historys besef bij deuze oud-beweunster. Ik hew d'r temînsen nag 'n beeld bij. Se mot nag ergens op 'n foto staan." En dus had Atje het brilletje maar overgedragen aan het hoofd facilitaire dienst, Jan de Vries. "Dou most 't maar 'n plakky geve." "Komt klaar", had hij gezegd.

Iedereen kent Atje in Beuckelaer en Atje kent iedereen. Dat is bij de bestuurders van de meeste andere zorgcentra wel anders. Mede door de schaalvergroting werd de afstand tot de bewoners steeds groter. "Ik bin een fan de 'laatsten der Mohikanen'", zegt Atje. Als directeur van Stichting Zorgcentrum Het Bildt heeft ze slechts twee locaties onder zich: Beuckelaer in Sint Annaparochie en Nij Bethanië in Tzummarum. Dat laatste zorgcentrum werd, met medewerking van de woningstichting, in 2015 overgenomen omdat het Atje begrootte voor de plaatselijke gemeenschap dat zorggroep Noorderbreedte de stekker er uit wilde trekken. "Dat joekt my dan. 't Sou ewig sonde weze. Doe bin ik d'r met myn sikretaresse, Marja van der Meer, even omhine reden. Ik docht: sou 't wat foor ôns weze?"

Het tijdperk Atje Tadema-Postma is voorbij. Ze is opgelucht dat ze Beuckelaer en Nij Bethanië virusvrij aan haar opvolgster kan overdragen en dat de bewoners sinds woensdag weer onbeperkt bezoek mogen ontvangen of aan de wandel kunnen gaan. Het zijn moeilijke maanden geweest, maar nu komt het hele huis weer tot leven. De centrale hal is, vanwege het afscheid, opgesierd met extra fraaie en verse bloemstukken. 'Country Dirk', hoofd techniek, kwam terug van vakantie om met collega's een speciale ode aan de directeur te brengen op de wijs van Hoog is de zolder. Alle bewoners ontvingen een roos. "Prachtmînsen, met humor en gyn poeha. Ik sil se misse." De medewerkers - hoe kan het anders op het Bildt - kregen een zakje aardappelen. Bintjes? "Nee bliksem. Dat is floeke in 'e kerk. Borgers!"

Dinsdag mocht de bevlogen directeur zelfs het naambord van een naar haar vernoemd plein onthullen op het dakterras van Beuckelaer: het Atje Tadema-Postmaplein. Een bijzonder voorrecht, glimlacht ze. Atje kan het weten, als voormalig lid van de straatnamencommissie van de gemeente het Bildt. "Sokke ferheerliking mocht eerder alleen at 'n persoan hemelen gaan waar. Dat strookt niet helendal, maar ik fyn 't wel grappig. Dos nag ferewigd. Nou soa."

Met dank aan collega Anko de Jong die voor het Bildts in deze serie zorgde.