Waar voel je je meer thuis dan in je eigen huis? Voor sommige mensen is het antwoord: in de tuin! In deze rubriek vertellen lezers over wat het buiten-leven in hun tuin met ze doet. Deze week: de jonge tuin van Yvonne Norbruis en Albert Bijma in Vrouwenparochie.
Anniek Boswijk
Foto's Catrinus van der Veen (gescand)
Het is bijna niet voor te stellen, maar de tuin van Albert en Yvonne is pas twee jaar oud. En net zo piepjong is hun liefde voor tuinieren. "Nooit gedacht dat dit onze hobby zou worden", zegt Albert. Sterker nog, vult Yvonne aan, ze brengen er bijna al hun vrije tijd door. "We zijn óf aan het werk, óf in de tuin. We werken allebei vier lange dagen en hebben de woensdag vrij. Dan zijn we hier heerlijk bezig. Zaterdagochtend beginnen we steevast om acht uur aan de buitentafel met een kop koffie. Dan maken we een plan de campagne voor de dag: Jij gaat snoeien, ik ga het onkruid te lijf. En vanmiddag nog even nieuwe planten kopen?"
Dat de tuin hun leven zo zou gaan beheersen, op een positieve manier, was een paar jaar geleden nog ondenkbaar. Albert en Yvonne woonden toen nog in Dronrijp, in een herenhuis met een klein tuintje. Albert: "We zijn geen van beiden ooit echt tuiniers geweest. Wel droomden we van vrijstaand wonen. En toen kwam dit op ons pad." Yvonne: "We fietsten hier toevallig langs en zagen dat het te koop stond. Het liet ons niet meer los."
De tuin was fijn groot, maar er was nog niets mee gedaan. De vorige bewoners, een gezin met twee jonge jongens, had er - letterlijk - een voetbalveld van gemaakt. "Twee goaltjes stonden er, en een zandbak. Verder was er alleen gras. Geen planten, geen terras."
Een goede vriend met verstand van tuinieren hielp het stel op weg. Hij tekende een plan, adviseerde bij de plan-tenkeuze en gaf aanwijzingen. Al snel hadden Yvonne en Albert de smaak te pakken. "Nu komt er steeds iets nieuws bij. We begonnen in 2007 met de bouw van een serre en de aanleg van het terras. Vorig jaar is er een vlonder gebouwd, waar we nu weer een mooi zithoekje hebben."
Yvonne houdt het gazon dagelijks bij. "Ik kan geen onkruid tussen het gras zien." De hedera die er twee jaar geleden nog niet was, moet nu twee keer per jaar gesnoeid. Albert: "Dat groeit als een gek hier op de kleigrond."
Ze genieten van het werken in de tuin. "Het voelt niet als 'moeten'," zegt Albert. Maar ook het resultaat levert hen enorm veel plezier. Yvonne: "Ik had bijvoorbeeld in mijn hoofd dat ik zo graag sieruien wilde hebben. Toen die er waren en in bloei stonden, zo mooi paars, dook ik iedere dag na het werk meteen de tuin in om even te kijken hoe ze ' erbij stonden. En zo is er altijd wel iets te bewonderen. Wat dacht je van het zwarte gras, dat is toch bijzonder?"
Eens per jaar geven ze een groot tuinfeest voor familie en vrienden. "Dan vieren we in één keer alles en is iedereen erbij. We zetten een tent neer en statafeltjes om lekker aan te hangen. Heel gezellig. Daarvoor hebben we de ideale tuin."
Tips van Albert en Yvonne:
Durf te snoeien en zet gewoon de schep in de grond! Probeer maar gewoon dingen uit als je begint met tuinieren. Lukt het niet, dan doe je het gewoon opnieuw.
Koop meteen vaste planten, in plaats van eenjarige. Anders blijf je bezig. Bovendien kun je vaste planten het jaar erop weer stekken.
Ruil stekjes met vrienden en andere tuinliefhebbers.
Bron: Leeuwarder Courant
