Midden op de eindeloze Oudebildt-dijk staat Snackhut Luna, een baken van Amsterdamse humor in een zee van aardappelvelden. Het vierde en laatste deel van een serie.
TIM FIERANT
"Twee frikandelletjes speciaal, Theo!" Het is stipt half 7 als vaste klant Rochus de verder uitgestorven snackhut binnenschuifelt. "Ga zitten, en hou je kop", pareert de kebabkanjer ad rem tewijl hij met gespeelde tegenzin twee bevroren vleesstaven uit de vitrine pakt.
De plagerijtjes gaan over en weer. Het lukt de mannen soms nog maar net een glimlach te onderdrukken. Wie goed kijkt, ziet: ze mogen elkaar best. Maar dat laat je hier op de klei tussen de vleeskroketten natuurlijk niet merken.
Met zijn "heerlijke frikandellen" heeft Theo Rochus' hart gewonnen. Terwijl de Froubuurtster zich een weg smikkelt door een dikke laag mayo, curry en uitjes, begint de satéslimmerik over verschillen in het snackgedrag van Amsterdammers en Bilkerts.
"Kijk. In Amsterdam doen we uitjes over een patatje oorlog. Kennen ze hier niet." "Nee", haakt Rochus in, "Dat komt mij ook heel vreemd over in de oren"
Theo weer: "Ik doe héél veel vlees op mijn broodje warm vlees. 'Goh, veel vlees', zeggen ze hier dan. Ja dat moet ook. Je moet het broodje eigenlijk niet meer kunnen zien."
De Bilkerts mogen eerst wat vreemd tegen Theo's creaties aankijken, volgens de milkshakemeester vinden ze het zonder uitzondering lekker. "Ik krijg eigenlijk nooit klachten."
Nou ja, die ene keer dan. Theo fopte een dame die een broodje warm vlees had besteld. Stopte hij een nepvogeltje tussen het
broodje. "Lachen toch? Maar ze vond het niet leuk." Maandenlang kwam ze niet meer. Toch kwam ze terug. Ze vond de broodjes zo lekker."
Geintje. Moet kunnen, vindt hij. "Een Nederlandse, Franse en een Belgische minister zitten samen in een vliegtuig boven Europa. De Fransman stelt een spelletje voor. Hij steekt zijn hand uit het raam en zegt te kunnen raden waar ze zijn. 'We zijn boven Parijs, want ik voel de Eiffeltoren', zegt hij. Dan zegt de Belg: 'We zijn boven Brussel, want ik voel Manneke Pis.' De Nederlander: 'We zitten boven Amsterdam!' 'Hoe weet je dat?', vragen de andere twee verbaasd. 'Mijn horloge is gejat!'"
Schuddebuikend en schaterend loopt hij richting zijn frituurhoek. Ambachtelijk. Iedereen heeft er tegenwoordig de mond van vol, maar Theo is al jaren ambachtelijk "Ik doe niet aan trends. Mijn halve kippen kruid ik zelf. Ik gooi drie eieren op mijn uitsmijters, zoals het hoort. En lekker veel spek! Niet dat je ergens een klein stukje spek verstopt vindt, maar dikke plakken. De uitjes op de frikandel snij ik zelf. Dan proef je die sappen, heerlijk!" Rochus knikt. Dat moet het zijn, van die uitjes.
"Een beetje extra, dat doet het hem vaak. Een gratis plakje cake bij de koffie, een gratis ijsje voor de kinderen." De gehakbalgod heeft zijn klanten hoog zitten, en hij weet precies hoe hij ze kan laten terugkomen. "Laatst waren hier twee dames, die lustten de koffie uit deze automaat niet. Nou, dan haal ik toch even een koffiezetapparaat? Het is het samenspel van geven en nemen."
De mexicanomatador is op dreef. "Jooooo, vrrrrdomme wat is 'ie lekker!", roept hij terwijl hij een hamburger omdraait. "'t Is wat hè. Maak ik er toch weer wat moois van!"
De deur zwaait open. Een echtpaar bestelt een patatje bij Theo. Ze komen uit Deventer, vertellen ze, maar hebben hier een huis gekocht. Een jaar of vier geleden belandden ze op de Oudebildtdijk. Vanaf het terras van Theo's snackhut werden ze verliefd op de omgeving. Volgens de man is Theo's snackhut belangrijk voor de sociale samenhang op de dijk. Theo knikt instemmend.
