Voor kaatser Rutmer van der Meer uit Sint Jacobiparochie was het allerminst een topseizoen. Toch kan dit jaar een boppeslach worden, nu het tv-programma Spoorloos zijn roots in Peru mogelijk gevonden heeft.

Door Gerrit Kloosterman

Rutmer van der Meer was anders, maar groeide op in Wergea als een doodgewone Friese jongen die ging eierzoeken en kaatsen. Hij werd een beroemde kaatser, de eerste met een donkere huidskleur die de PC won. In 2002 (met Jacob Wassenaar en Cornelis Terpstra) en in 2005 (met Jacob en Chris Wassenaar) won hij de belangrijkste wedstrijd van het jaar.

Heit en mem zijn adoptie-ouders Lolke en Corrie van der Meer uit Wergea. In het ziekenhuis in het Peruaanse Mira Flores haalden zij in 1980 hun zoontje op, 21 dagen oud en "slechts 2,5 pond". Het jongetje, dat zij Rutmer noemden, was geboren in Lima. Zijn achternaam was Contreras. "Myn foarnamme wie net hielendal dúdlik."

De behoefte een zoektocht te beginnen naar zijn biologische ouders en eventuele andere bloedverwanten, was er lange tijd niet. "It sei my doe hielendal neat." Alles veranderde toen hij zesenhalf jaar geleden voor het eerst vader werd. Hij en vriendin Doete kregen een zoon, Ferry. Inmiddels hebben ze drie kinderen en de vierde is op komst. "Noait ha ik fragen han, oant ik sels bern

krige. It sil mei 'vadergevoelens' te krijen ha. Wêrom stean je in berntsje of? Ik kin my der niks by foarstelle." Hij heeft ook andere vragen. Het sportieve, zit dat ook bij zijn biologische ouders in de genen? En dat temperamentvolle karakter, daar wil hij ook een antwoord op. Die eigenschap toont hij in de kaatssport en vroeger bij het voetballen. Bij VV Wergea scoorde hij eens in drie opeenvolgende wedstrijden een rode kaart. "Ik gean soms oer de skreef, al wie it froeger noch folie slimmer. Datsoarte dingen wol ik witte."

Zus Nelly, geboren in Colombia, vond in de jaren negentig via Spoorloos haar biologische moeder terug. Twee jaar geleden besloot hij Spoorloos aan te schrijven. Anderhalf jaar hoorde Rutmer niks, totdat hij in juni tijdens zijn werk in Utrecht plotseling een telefoontje kreeg. Ze wilden later die maand opnamen en foto's van hem maken. Dat gebeurde. "Mar der waard my fierder neat ferteld."

Op 9 september waren ze er opnieuw, nu in Sint Jacobiparochie. De hele dag werden er filmopnamen gemaakt. Er werd dna van hem afgenomen, maar op vragen kreeg Rutmer weer geen antwoord. Er rest hem niks anders dan in spanning afwachten. "Ik wit net wat ik ferwachtsje moat, mar ik tink wol dat se wat fûn ha."

Hij heeft al besloten dat als er bloedverwanten gevonden worden, hij met vriendin Doete naar Peru gaat. En daarna zal hij zeker nog een keer gaan. "Us heit hat ek al sein dat hy der dan mei my hinne wol." Kaatsen is voor hem belangrijk. „Mar ast dit meimakkest, is it mar bysaak."