Ze hebben nooit een dag spijt van elkaar gehad, Henk (88) en Micky (83) van de Oudebildtdijk.

Nog elke dag schilt hij de aardappels en zij zorgt voor verse groente en zeifgebakken brood. Per taxi kwamen ze naar de stad om een paar uur te winkelen.

Halverwege de jaren zeventig kocht het stel - toen nog wonend in Oude Wetering bij Leiden - het huis onder aan de dijk, eerst alleen voor de weekeinden. Maar toen Henk, vertegenwoordiger bij een textielfabriek, met pensioen ging, besloot het paar om er permanent te blijven.

Beiden zijn gehuld in lange, donkere mantels. Hij draagt een geruite pet, zij een zwarte bontmuts. Een keurig stel om te zien, een tikkeltje deftig ook. Op 27 april maar liefst 62 jaar getrouwd.

Ranke MickY vertelt over de eerste ontmoeting op het strand. Zij was 16. Hij, 21,lag eerst nog 4 meter verderop, maar ineens voelde ze zijn arm om haar middel. Micky bladerde verder in haar driestui-

verroman. Geen woorden. Alsof het gewoon zo moest zijn. "Hij was het helemaal voor mij en dat is altijd zo gebleven."

In zijn vrije tijd schilderde Henk graag. Hij maakte bijvoorbeeld een kopie van de Nachtwacht. "Vooral veel geel en bruin", zegt Henk. "Prachtig", aldus Micky. Het lukt alleen niet meer de laatste jaren. Ze legt haar hand op zijn arm. Ze verloren drie van de zes kinderen, steeds enkele jaren na elkaar. Achter de lijkwagen aan, keer op keer. Vijf jaar geleden voor het laatst. "Verschrikkelijk."

Vorig jaar april leek Micky zelf aan de beurt. Per ambulance, met gierende sirene, naar het ziekenhuis. Een hartinfarct. Ze bleef en besloot te genieten van de reservetijd.

Deze maandagmiddag wilde Micky nieuwe lippenstift kopen bij parfumerie Douglas, maar haar favoriete tint ontbrak. Nog altijd zelfbewust en kritisch. Dan maar niet. "Nicky is koket gebleven", zegt Henk. Ze knikt; "Je moet zelf een feestje van je leven maken. Steeds opnieuw."

ANDRÉ HORJUS (stadse fratsen)