Jan de Vries, wie kent hem niet? Maar wil weten of de man met de alledaagse naam ook een doorsnee figuur is en zoekt hem op. Onze fotograaf Jan de Vries zet ze op de kiek. Deze week: schooldirecteur Jan de Vries, een man met een missie.
Strijdbare taal rolt uit zijn mond. Je moet eruit halen wat er in zit. Je talenten benutten. Knokken en voorkomen dat je onbedoeld op een plek in de maatschappij rolt zonder je kansen aan te grijpen. Jan de Vries (55) uit Leeuwarden is een man met een missie.
De directeur van de christelijke scholengemeenschap Ulbe van Houten in Sint Annaparochie kan het maar slecht hebben dat het noordelijke platteland wordt aangeduid als achtergebleven gebied. Een plek waar leerlingen een lager ambitieniveau zouden hebben dan in de rest van het land. Hij probeert de 535 leerlingen van 'De
Ulbe' gedreven te maken. „Ze moeten op een plek terecht komen die bij hen past. Die hen niet is overkomen." Benutten van de gave past bij zijn overtuiging als vrijgemaakt gereformeerde.
De Vries herkent de situatie van jongeren op het Bildt maar al te goed. Zelf groeide hij op in het Groninger Westerkwartier. "Deze De Vries is een echte Grunneger", vertelt hij met een trotse grijns.
Vader Siemen was boerenarbeider en moest een gezin met acht kinderen onderhouden. Elke cent werd omgedraaid. De jonge Jan moest ook geld verdienen. „Als elfjarig jochie lag ik aardappelen te rooien bij boeren in de buurt."
Als enige van zijn klas mocht hij naar het Lyceum in Groningen. De rest ging naar de Mulo of de technische school. In het dorp werd raar gekeken naar die jongen van De Vries. Waar dat leren nou goed voor was. Hij had toch een paar handen om mee te werken? De Vries realiseert maar al te goed hoe belangrijk die schoolkeuze is geweest voor het verloop van zijn leven. Dat besef probeert hij nu zijn leerlingen mee te geven.
Bron: ELIZABETH VOGELZANG
Leeuwarder Courant
