TIM FIERANT

Ongeveer twintig jaar geleden kocht Hendrik de Vries een International Harvester, een inmiddels honderdiarige klassieker van Amerikaanse makelij.

Dikke zwarte rookwolken boven Sint Annaparochie: Hendrik de Vries heeft zijn International Harvester uit 1912 aangezwengeld.

Alhoewel, aangezwengeld: "Ik heb er een startmotor ingebouwd. Je slingert je dood aan dat ding man." De klassieker zuipt net zoveel benzine als olie, zegt De Vries. Tel daar een versleten motor bij op, en je snapt waarom de zwarte walm huizenhoog reikt.

Twee jaar keek De Vries nauwelijks naar zijn oldtimer om. Nu heeft hij hem voor een speciale gelegenheid uit de opslag gereden. "lk ben zaterdag tachtig geworden, en de auto is uit 1912. Dus samen zijn we 180."

Eigenlijk is De Vries meer een trekkerman. Die kocht hij als roestige hoopies schroot en restaureerde ze tot glimmende, ronkende oldtimers.

"Ik had ook een paar International Harvester trekkers, en hoorde dat er in Nijland een auto van dat merk te koop stond. Dat wilde ik eerst niet geloven, maar het klopte. Alleen, hij lag helemaal in onderdelen." De Vries betaalde er ongeveer twintig iaar geleden 11.000 gulden voor.

"De houten bak was verrot, het stuur incompleet. Ik heb nieuwe banden laten maken en zelf een nieuwe radiator gebouwd. Dat was verschrikkelijk; een enorm stuk werk."

Na drie jaar restaureren zag de wagen er weer uit zoals hij ooit uit de fabriek rolde. Een blinkend huwelijk van hout, staal, koper en chroom.

Trots vertelt De Vries hoe hij via internet originele carbidlampen in Amerika vond. En hoe het hem lukte in een stuk pvc-buis hout voor het stuur zo rond als een hoepel te stomen. "En dan is de lol er eigenlijk wel af. Erin rijden is leuk, maar het sleutelen is mijn hobby."

Veel meer lol valt er verder ook niet aan de auto te beleven: vanwege de vervuilende motor en zijn geringe snelheid mag hij niet op de openbare weg.