Het vroegere werk van Hendrik Elings ben ik nooit zo gek op geweest. Ik kende van hem vooral zijn dierschilderijen: olifanten, varkens en koeien. Vaak opgeleukt met menselijke attributen als badmutsen en zwemband] es en uitgevoerd in harde pastelkleuren. Met die herinnering in het achterhoofd was de tentoonstelling bij De Roos van Tudor een aangename verrassing.

Je komt bij De Roos een Elings tegen die zich vooral als colorist geweldig heeft ontwikkeld. De zuurstok- en pastelkleuren zijn goeddeels verdwenen en hebben plaats gemaakt voor een verzadigder en bezonkener palet. Dat is alleen maar winst. De schilderijen ogen een stuk volwassener en rijper.

Het landschap is sinds hij weer in zijn geboorteplaats Sint Annaparochie woont, een belangrijke plaats gaan innemen in het werk van Elings. Een poosje geleden zag ik daar in Museum Joure een paar verrassende voorbeelden van en in de Roos is nog veel meer te zien.

De grote doen mij met hun dreigende luchten nog een beetje teveel aan Douwe Elias denken, maar in de kleine slaat Elings een heel eigen toon aan. De horizon is voor hem het bepalende element in

het landschap, vandaar de vaak langgerekte platte formaten. Bijzonder fraai weet Elings het effect van regenbuien boven het Wad weer te geven.

Andere thema's van Elings die op de expositie aan bod komen zijn het naakt en het portret. Een aparte plaats neemt op de tentoonstelling een serie over het zwembad in. (Elings is zelf een verwoed waterpoloër). Een compositorisch hoogstandje is, ondanks de ogenschijnlijke eenvoud, het schilderij 'Zwemles'.

Het onhandige langgerekte formaat is geen beletsel voor Elings van het geheel een prachtige eenheid te maken. Samenvattend kan de tentoonstelling maar tot een conclusie leiden: Elings is als schilder aanzienlijk gegroeid.

Galerie De Roos van Tudor, Eewal 4749, Leeuwarden. Woensdag tot en met vrijdag 13.30 tot 17 uur, zaterdag 11 tot 17 uur. Tot en met 12 oktober.

SYTSE SINGELSMA