Berber heeft haar wortels op het Bildt, en Maarten had hier een huis. Dat bleek een mooie samenloop van omstandigheden, toen ze vier jaar geleden voor elkaar kozen. Het bewuste huis dat Maarten kocht, heeft echter al twee keer plaats-gemaakt voor iets geheel nieuws. "Gewoon, maar toch apart."

GITTE BRUGMAN

Berber van der Weg werkte tot l januari als producer bij de VARA, voor onder meer De achterkant van het gelijk, De ronde van Witteman, Kassa, Het Lagerhuis en Kinderen voor Kinderen. "Ik begon als telefoniste en was secretaresse van het bestuur onder Marcel van Dam." Ze groeide door naar het producersvak.

In haar woonplaats Laren was Berber bovendien secretaris van de buurt- en speeltuinvereniging. Zo leerde ze buurtgenoot Maarten Bus kennen, die een verhuurbedrijf in marktkramen heeft. "Als we iets organiseerden, zorgde hij altijd voor de kramen. En nu zorgt hij óók voor mij." Ze kennen elkaar al dertig jaar, maar pas na de dood van Maartens vrouw groeiden ze naar elkaar toe.

Maarten had ooit, op zijn rondritten "voor de handel", een bouwval gespot aan de Oudebildtdijk. Hij had interesse, maar er was niemand thuis. De buren boden hulp. Maarten kon rustig bij Zwarte Haan een kop koffie drinken, terwijl zij ervoor zorgden dat de eigenaar werd ingelicht. Even later deden ze zaken.

"De volgende dag kreeg hij telefoon van de notaris. Of hij inderdaad het pand aan de Oudebildtdijk had gekocht. De koop moest natuurlijk nog wel officieel worden besloten."

Maarten liet het huis eerst voor wat het was. Op een goed moment sloopte hij de restanten, om vervolgens met zijn broer een compleet nieuw huis te bouwen. "Het interieur van dat nieuwe huis was prima, maar je kon niet van het uitzicht genieten. Voor de keuken moest je steeds vijf treden naar beneden, de woonkamer zat op dijkniveau."

Verbouwen was niet handig, dus moest ook dit huis wijken. In 2009, een jaar of tien nadat hij het had neergezet, ging het tegen de vlakte. Berber: "Maarten is daar heel makkelijk in." Zeker nadat Berber, die inmiddels met Maarten een stel vormde, door een val van de keukentrap een keer haar enkelbanden scheurde.

Via Bouwbedrijf Lont kwam het paar in contact met architect Auke de Vries. "Die snapte wat wij wilden: ieder raam moest uitzicht hebben, niet te geijkt. Gewoon om in te wonen, apart om te zien." Ze vonden De Vries' ontwerp meteen apart. "Maar ook van binnen was het wat we wilden. Met alle belangrijke vertrekken die je overdag wilt bezoeken op één verdieping: toilet, woonkamer en keuken. Voor het geval we ooit aangewezen raken op een rollator." De trap is breed genoeg om eventueel een traplift te installeren.

Welstandscommissie Hûs en Hiem was enthousiast. Alleen de tuiten op het dak moesten de helft korter. "En we hadden wel iets willen opschuiven op de kavel. We zitten nu erg dicht op het huisje van de buren. Maar dat mocht niet." Een specht heeft een gat gemaakt in een van de tuiten. "Hij had zo goed als zeker een mooie plek in de boom die wij hebben gekapt."

Bij binnenkomst kijk je door de glazen deuren van de gang naar de woonkamer het hele huis door over het land. "Dat vind ik een feestje." Behalve door de raampjes in het trappenhuis, zie je door elk raam over de winterse klei, op de dijk in de verte. "Als je de krant zit te lezen en je kijkt even op, dan vergeet je zomaar de krant. Het uitzicht verandert hier altijd. Tijdens de dag, door de seizoenen, vanwege het weer."

Het gastenverblijf op de benedenverdieping heeft openslaande tuindeuren. De bovenramen in de muren zitten net op dijkniveau. "De lichten van auto's die passeren, spoken wat op de muren. Maar dat heeft wel wat."

Op de woonverdieping liggen praktische tegels. "Als je hier bent, wil je niet steeds aan het werk zijn." De keuken is opgebouwd uit Amerikaanse stalen keukens die ze op internet vonden. "Met veel kasten, zodat je niet in de woonkamer ook nog dingen moet opslaan."

De blauwgroene kleur heet 'ocean blue'. "Een mooie link met de zee, en niet zo ziekenhuisachtig." Berber herhaalde de kleur in de voordeur en de twee tuinstoelen die daar naast staan. Op de bovenverdieping hing ze zeeblauwe sliertjesgor-dijnen voor de smalle ramen. "Van buiten zie je de kleur daar terugkomen."

De inrichting van het huis hoefde wat haar betreft niet helemaal nieuw. "De gordijnen moeten wel passen. En ik ben blij met de tip van de interieuradviseur om de overgordijnen achter de vitrage te hangen. Zo zie je altijd de mooie gordijnen."

Op de bovenverdieping ligt een houten vloer, die ze al eens overnam van anderen. "Die is opnieuw geschuurd en gelegd." Het balkon is gemaakt van vloerdelen uit een loods van Maarten en het terras is bestraal met steentjes van het vorige huis. "Ik houd er niet van iets zomaar weg te gooien."

Berber voelt zich aan de Oudebildtdijk net zo thuis als in Laren, waar het stel ook nog steeds een huis heeft. Maar haar wortels liggen dan ook op het Bildt. "Als kind telden we voor het slapen gaan altijd de lichten van de vuurtoren van Ameland. Drie keer de drie lichten en dan slapen. Dat doe ik nog." Ze reisde deze keer drie dagen eerder dan Maarten naar de Oudebildtdijk. Als hij komt, blijven ze nog een paar dagen. "Dan zijn we hier bijna een week, maar dat mogen er van mij ook wel twee zijn." Ze geniet. "Het idee dat de zeedijk zo dichtbij is, geeft me veel rust."