Koffie, gebak en een Beerenburgje... de mannen van de leugenbank in St.-Annaparochie namen het er donderdag-ochtend van. Niet zonder reden: afgelopen 30 juli vierden zij hoe precies tien jaar geleden hun 'eigen' overdekte leugenbank werd geplaatst, bij de Van Harenskerk. Sindsdien zitten de heren zes dagen per week stipt om 09.00 uur bij elkaar.
Door Gerard de Jong
Donderdagochtend, 09.00 uur precies. De leugenbank voor de Van Harenskerk in St.-Anna is met vlaggetjes versierd - ’s ochtends vroeg gedaan door dhr. Groenendaal en goed gehumeurd komen de 'bewoners' hij hun tempel aan. Er valt dan ook wat te vieren: precies tien jaar geleden kregen ze een dak boven hun hoofd.
"Fan 't maityd hadden wy wat 'n praatsy, en doe sâg ik inenen 't koperene plaatsy dat in 'e bank skroefd is, met de datum fan de plaatsing. Ik docht dat motte wv al even fiere," zegt Tjisse van der Weg, erbij vanaf het eerste uur.
Zo geschiedde. Burgemeester Van der Werff en wethouder Kaper kwamen langs mei koffie er gebak. Jo Postema bracht Beerenburg mee. In enkele korte toespraakjes werd stil gestaan hij de geschiedenis van de bank, en voorzitter Porte van Stichting Bildtse Belangen onthulde een fotocollage over de bank.
Van der Weg is een van de 'harde kern' van vier man - "maar d'r waaie ok faak genog anderen even an" - en volgens sommigen de kapitein van de groep. Al wil hij daar zelf niets van weten. "Ik bin niet meer as 'n ander. Ik bin d'r alleen wel fan 't begin ôf bij. Tegaar met Tjeerd Polstra hewwe wy 't ploechy wat opricht."
Dat gebeurde al ver voordat het huidige bouwwerk in 1999 werd neergezet. Daarvoor had de dagelijkse 'raad' plaats op een lang, dun bankje. (Geregeld stond er dan een groep van 10, 12 man op de hoek, maar de groep is door de jaren heen uitgedund. "Seker fijf fan die ouwe veteranen binne d'r niet meer." De bankzitters waren maar wat blij met de overdekte bank tien jaar terug, en zijn dat nog steeds, "'t Is de faste dâg-opening, dat is soa groeid. En je motte d'r al weze, âns sit de ander alleen. Of die ander blyft thús en dan sitte je sels alleen. Dat kin dus niet."
Het ritueel verloopt volgens een vast patroon, legt Van der Weg uit. "Wy beginne altyd om 09.00 uur. Om 09.30 uur wort 't offisjele deel ôfsloaten, al loopt 't nag wel 's út tot kertier foor tienen." Wat ze allemaal bespreken? "'t Leste nijs. En at d'r gyn leste nijs is dan lige wy. 't Blyft 'n leugenbank fansels!"
Zo komen ze zes dagen in de week bijeen. Alleen in de winter blijft men vaak thuis. "Dan hewwe wy reses. Fan no-vimber ant maart, dan is't ôns te koud. En dan in 't foorjaar sêge wy "t is weer soa feer, en weet elkeneen wat dat betekent."
Er is ook nog een traditie ingeslepen door de jaren heen: de jute zak. Van der Weg: "De jeugd sit hier avens ok. Soms is't offens dan soa'n groate rotsooi. Spoiten, drank, fla, kepokkys… 'n ware binde. En ons frôly binne nagal arig begaan met ôns kleren." En dus zitten de heren tegenwoordig op een jute aardappelzak. "Met 'e sak op 'e sak," heet het. "En at een 'm fergeten het fouwe wy 'm 'n slag minder."
Bron: De Bildtse Post
